Into The Blues |
organisation: Cafè Garage
artist: D-Tale (B) |
© Rootsville 2016 |
|
De ‘Garage’ zou het deel ‘Blues’ voor zijn rekening nemen en mensen van JH Tijl zouden tijdens de change-overs zorgen voor het ‘alternatieve’ deel van deze avond. Voor dit deel van no-blues tekenen de groepen ‘Verfverdunner’, ‘Casper Auwerkerken’ en ‘A Gentlemen’ en omdat we trouw aan onze principes willen blijven en met alle respect voor deze bands kunnen we tijdens deze optredens ons wat bezighouden met het aspect ‘socializing’. Het onderdeel blues daar hebben ze D-Tale, Chilly Willy en de Mark Bellen Band voor gecontacteerd. In eerste instantie waren de openers een coverband van 3 meiden maar door omstandigheden lukte dit niet en is de Mark Bellen Band uit de lucht komen vallen. De andere twee op de affiche daar kan je natuurlijk wel op rekenen en voor Chilly Willy is dit zoiets als een thuismatch spelen, en dan zal den Hu(i)bbe en band wel in hun sas zijn ;-). Patrick Cuyvers aka PC die stuurt dan het technische gedeelte in goede banen alvorens hij samen met Nog vlug even chillen in het café alvorens Felix, Patrick en Mark hun ding beginnen doen. Hun ding dat is zowat een mengeling van Americana en popsongs maar dan vooral gebracht op een onbezonnen en laid-back manier zoals zij dat kunnen. Hun bindteksten worden door Patrick niet zelden voorzien van de gepaste humor en zo zijn we weer een paar ‘moppen’ rijker geworden. Hun keuzemuziek varieert van CCR over Van Morrison tot Simon & Garfunkel. Nummers als ‘Have You Ever Seen The Rain’, ‘The Boxer’ en ‘Brown Eyed Girl’ laten zich lekker luisteren. Omdat de naam van dit event ‘Into The Blues’ is Americana dan kunnen we natuurlijk niet zonder Johnny Cash en met diens ‘Ring of Fire’ komen er toch wel wat dreigende wolken opzetten en daar zou Hank Williams zijn ‘Jambalaya’ nog weinig aan kunnen veranderen en met ‘It’s All Over Now’ betekent dan ook het einde van de passage voor deze Mark Bellen Band, en nu vlug gaan schuilen… Hevig en intens was die plotse regenbui en gelukkig maar voor de organisatie zou het nu gaan droogblijven al is dit nooit plezant te noemen. Ondertussen waren er al een paar 'patrons' van andere blues-festivals komen opdagen en zo zagen we die van 'Backyard Blues' en 'Be-Mine Blues' maar ook Gevarenwinkel was hier met een delegatie.
Ook even Diest omruilen voor New Orleans met deze Chilly Willy en ook Johnny Mastro zijn ‘Can’t Get Even With My Baby’ zullen ze hier leren kennen. De Bart weet wel hoe hij zijn groepen moet van dienst zijn en zorgt voor de toelevering van genoeg ‘blondjes’ al dacht de Witte bij de laatste levering Stella dat ze alle zes voor hem waren ;-) Nog wat meer ambiance met Slim Harpo zijn Te Ni Nee Ni Nu en de sfeer is hier ondertussen opperbest te noemen. De uitsmijter komt van Muddy Waters maar helaas was het een 'bad mojo' want de zekering kwam te springen... Nu dat het droog zou blijven doken er dus andere problemen op voor de organisatie alsof het ‘Murphy’s Law’ betrof. Efkes een stress-moment maar gelukkig kon dit euvel worden opgelost en konden de aanwezigen zich gaan opmaken voor D-Tale. En dit allemaal op de manager van D-Tale haar verjaardag, shame on you gasten! De verjaardag van Rachel was gelukkig niet vergeten en zo werd deze hardwerkende dame toch gepast in de bloemetjes gezet.
Sinds de uitgave van hun CD 'Come Out and Play' lijkt dit wel een lokroep want ook hun fans groeien gestadig. 'Ride With The King' zouden we zo kunnen stellen en ook al is er haast geen licht toch hebben het allemaal naar onze zin en zelfs PC zit als vanouds te glunderen achter zijn 'beast' al was ook daar een klein probleempje bij aanvang maar met 'duct tape' en een nuchtere manager kan alles verholpen worden. D-Tale dat is dus gegarandeerd ook John Hiatt al zouden we 'Feels Like Rain' hier vandaag wel eventjes willen bannen...Achteraf is iedereen nog tevreden en we willen ons nog richten aan Bart en Nadia, uit de fouten kan je leren. Proficiat, we were into the blues today!!!
|